جامعه شناسی مثنوی بر اساس بیست و چهار حکایت از شش دفتر

آثار ادبی بازتاب حیات اجتماعی عصرخویشند.با مطالعه ودقت درمتون گذشته می توان به پاره ای از ناشناخته های جوامع پیشین دست یافت.درحقیقت جامعه شناسی ادبیات گفتاری است درباره ی تأثیر وتأثر محتوای آثار ادبی با اجتماع عصرخود. ما برآنیم تا در این پژوهش با ژرف کاوی حکایاتی ازمثنوی مولوی، جوهره ی اجتماعی این حکایات را بررسی کنیم و تصویر کلی جامعه ی آن عصر را از خلال این حکایات نمایان کنیم. از آن جا که تاکنون در زمینه ی جامعه شناسی حکایات مثنوی پژوهشی صورت نگرفته است؛ مطالعه ی این امر درحکایت مثنوی امری ضروری می نماید تا جایگاه ادبیات درتحلیل های جامعه شناسی روشن شود. این پژوهش براساس بیست وچهار حکایت ازشش دفترصورت گرفته است.که درپنج فصل تنظیم شده .فصل اول شامل کلیات می شود وفصل دوم جامعه شناسی سیاسی، فصل سوم جامعه شناسی اجتماعی، فصل چهارم جامعه شناسی اقتصادی و فصل پنجم جامعه شناسی فرهنگی(دینی ومعرفتی) است. روش تحقیق تحلیل محتوا است که با مراجعه به اصل مثنوی انجام گردیده است.